Día das Artes Galegas 2020

26 Feb 2020

O arquitecto Domingo de Andrade será homenaxeado pola Real Academia Galega de Belas Artes no “Día das Artes Galegas” 2020.

En sesión ordinaria celebrada o 29 de xuño de 2019 o plenario decidiu elixir a candidatura do arquitecto  barroco Domingo de Andrade para a celebración do Día das Artes Galegas 2020.

Domingo Antonio de Andrade
(Cee, A Coruña, 1639-Santiago de Compostela, 1712)

Fillo de labradores acomodados e de orixe fidalga, mesmo o seu pai exerceu coma xuíz nas xurisdicións de Vimianzo, Mens e Cee. Domingo de Andrade, en 1654 comezou os seus estudos na Universidade Compostelán en 1654 aínda que os abandonou tras unha enfermidade . No 1668 casou con Isabel Areas Canosa con quen tivo 10 fillos, 5 dos cales faleceron antes de chegar á adultez sendo os outros, dous franciscanos en Santiago e tres agustinas en Lugo e Betanzos. En 1699 Domingo de Andrade ordenouse como presbítero ao quedar viúvo.

Comezou a traballar na capital compostelá en 1662 e fixoo como entallador de oficio, preocupado principalmente pola estrutura compositiva de retablos en madeira. Algunhas das súas obras son: o tabernáculo da Catedral de Santiago, estrutura que repetirá no baldaquino da Capela do Santo Cristo da Catedral de Ourense e o baldaquino do Altar Maior da igrexa do mosteiro de Oseira.

En 1676 é nomeado Mestre Maior de obras da Catedral Compostelán, comezando coa súa primeira obra: a Torre do Reloxo  (1680) caracterizada pola súa monumentalidade e solidez en harmonía co conxunto catedralicio. En 1696 o cabido santiagués encárgalle a nova Sancristía (hoxe Capela de Nosa Señora do Pilar) da que fixo as trazas e  foi substituído por Casas Nóvoa no 1711.

En 1700 realizou o Pórtico Real da Quintana, horizontalidade en contraste coa esvelteza da Torre do Reloxo. Así mesmo traballou no convento de San Domingos de Bonaval en tres partes principais: a fachada da portería, os cuartos e o claustro onde aparecen as súas características sartas de froitas e o virtuosismo da afamada escaleira de caracol. Resulta sobranceira, como mostra de arquitectura urbana, a Casa da Parra (1683) e a Casa da Conga (1709) que el comezou, aínda que finalmente a realización se atribúe a Casas Nóvoa. Ademais, fora de Compostela realizou, entre outras, a sala capitular e a sancristía da Catedral de Lugo, interiores tamén co seu característico encalado en branco.

Persoeiro posuidor dunha gran cultura debido á súa relación, dende 1658, co cóengo fabriqueiro don José de Vega y Verdugo. A súa obra “Excelencias, antigüedad y nobleza de la Arquitectura” (Santiago, 1695) ven a demostrar a súa erudición e expresa a súa teoría arquitectónica.


Día de las Artes Gallegas 2020

El arquitecto Domingo de Andrade será homenajeado por la Real Academia Gallega de Bellas Artes en el “Día de las Artes Gallegas” 2020.

En sesión ordinaria celebrada el 29 de junio de 2019 el plenario decidió elegir la candidatura del arquitecto barroco Domingo de Andrade para la celebración del “Día das Artes Galegas 2020”.

Domingo Antonio de Andrade
(Cee, A Coruña, 1639-Santiago de Compostela, 1712)

Hijo de labradores acomodados y de origen hidalgo, su padre ejerció como juez en las jurisdicciones de Vimianzo, Mens y Cee. Domingo de Andrade, en 1654 comenzó sus estudios en la Universidad Compostelana en 1654 aunque los abandonó tras una enfermedad. En 1668 se casó con Isabel Areas Canosa con quien tuvo 10 hijos, 5 de los cuales fallecieron antes de llegar a la adultez siendo los otros, dos franciscanos en Santiago y tres agustinas en Lugo y Betanzos. En 1699 Domingo de Andrade se ordenó como presbítero al quedar viudo.

Comenzó a trabajar en la capital compostelana en 1662 y lo hizo como entallador de oficio, preocupado principalmente por la estructura compositiva de retablos en madera. Algunas de sus obras son: el tabernáculo de la Catedral de Santiago, estructura que repetirá en el baldaquino de la Capilla del Santo Cristo de la Catedral de Ourense y el baldaquino del Altar Mayor de la iglesia del monasterio de Oseira.

En 1676 es nombrado Maestre Mayor de obras de la Catedral Compostelana, comenzando con su primera obra: la Torre del Reloj (1680) caracterizada por su monumentalidad y solidez en armonía con el conjunto catedralicio. En 1696 el cabildo santiagués le encarga la nueva Sacristía (hoy Capilla de Nuestra Señora del Pilar) de la que hizo las trazas e fue sustituido por Casas Nóvoa en 1711.

En 1700 realizó el Pórtico Real de la Quintana, horizontalidad en contraste con la esbeltez de la Torre del Reloj. Asimismo trabajó en el convento de Santo Domingo de Bonaval en tres partes principales: la fachada de la portería, los cuartos y el claustro donde aparecen sus características sartas de frutas y el virtuosismo de la afamada escalera de caracol. Resultan destacables, como muestra de arquitectura urbana, la Casa de la Parra (1683) y la Casa de la Conga (1709) que é comenzó, aunque que finalmente la realización se le atribuye a Casas Nóvoa. Además, fuera de Compostela realizó, entre otras, la sala capitular y la sacristía de la Catedral de Lugo, interiores también con su característico encalado en blanco.

Personalidad poseedora de una gran cultura debido a su relación, desde 1658, con el canónigo fabriquero don José de Vega y Verdugo. Su obra “Excelencias, antigüedad y nobleza de la Arquitectura” (Santiago, 1695) viene a demostrar su erudición y expresa  su teoría arquitectónica.

Compartir